فرهاد امیرخانی-سردبیر
به‌‌گزارش پایگاه خبری تحلیلی دنیای سرمایه‌گذاری آنلاین؛ آغاز انقلاب صنعتی در جهان با اختراع ماشین بخار در سال ۱۱۸۰ هجری شمسی توسط ریچارد تروتیک در انگلستان و با ضرورت استخراج زغال‌سنگ از معادن و حمل آن همراه بود. پس از آن به تدریج راه‌آهن در کشورهایی نظیر فرانسه و ایالات‌متحده آمریکا توسعه یافت و سپس به عنوان مهمترین وسیله حمل‌ونقل، بر حیات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشورها تاثیر گذاشت و از اهمیت خاصی برخوردار شد. در ایران نیز تاریخچه احداث نخستین خط راه‌آهن، هر چند به سال ۱۲۲۶ هجری شمسی و با بهره‌برداری از مسیر منطقه‌ای رشت – بندرانزلی بازمی‌گردد؛ اما توسعه شبکه سراسری ریلی ایران از سال ۱۳۰۶ آغاز شد که با عبور از هفت اقلیم، دریای خزر را به خلیج‌فارس از طریق ریل متصل کرد.
اینک راه‌آهن ایران آوازه جهانی یافته و از سوی کمیته میراث جهانی یونسکو (UNESCO) پرونده راه‌آهن سراسری ایران (موسوم به راه‌آهن شمال – جنوب) با طول حدود ۱۴۰۰ کیلومتر خطوط اصلی و ۸۰۰ کیلومتر خطوط فرعی به عنوان نخستین میراث صنعتی جهان در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده است. همچنین کشورمان با دارا بودن بیش از ۲۶ هزار دستگاه انواع واگن باری و بیش از ۲ هزار دستگاه واگن مسافری، موقعیت ویژه‌ای را بین اعضای مجمع منطقه‌ای راه‌آهن‌های خاورمیانه (UIC RAME) و اتحادیه بین‌المللی اتحادیه راه‌آهن‌ها (UIC) دارد. با عضویت دائمی راه‌آهن ایران در این مجامع، امروزه امکان توسعه ترانزیت ریلی بین کشورهای آسیای میانه و اروپا فراهم شده، به‌طوری که این رخداد، باعث فعال‌تر شدن هر چه بیشتر کریدورهای شمال- جنوب و شرق – غرب و پیشرفت لجستیکی، کسب درآمد و رونق تجارت برای کشورمان شده است. در همین راستا است که با هدف حمایت از تولید داخل، مطابق قوانینی که به پیشنهاد وزارت صمت در سال ۱۳۹۸ به تصویب رسید، کارخانه‌های تولیدکننده داخلی مسئولیت ساخت، تجهیز و تامین ناوگان ریلی را عهده‌دار شدند که با تصویب این قانون، خیلی زود کارخانه‌های تولید داخل واگن از رکود ۲۰ ساله خارج شده و تنها طی دو سال، با رشد بیش از ۶۱ درصد، با حمایت شرکت راه‌آهن بیش از یک هزار و ۷۹۳ واگن را به چرخه بهره‌برداری کشور افزودند.
هر چند صنعت حمل‌ونقل ریلی کشورمان تلاش می‌کند با تولید قطعات، خود را از سایر کشورها بی‌نیاز سازد و به خودکفایی برسد؛ اما متاسفانه به دلیل برخی از بی‌تدبیرهای دولت‌های گذشته، در حال حاضر راه‌آهن کشورمان از فناوری روز دنیا جا مانده و به نوعی میراث‌دار عقب‌ماندگی تاریخی به جای مانده از گذشته شده که حاصل آن، بروز سوانح دلخراش از جمله سانحه قطار مشهد – یزد است که همگی ریشه در کاهلی گذشته دارند.
اکنون، براساس آنچه از گفته‌های مدیرعامل، تحصیل‌کرده و جوان راه‌آهن بر می‌آید، صنعت حمل‌ونقل ریلی کشورمان در حال دگردیسی است و با تمام توان در صدد جبران این عقب‌ماندگی تاریخی می‌باشد. برخورداری از علم روز دنیا، نفوذ فناوری و استفاده از شرکت‌های دانش‌بنیان در کنار تسهیل‌گری و فسادستیزی، به اولویت‌های نخست راه‌آهن تبدیل شده‌اند. امید است که با تحقق این آرمان‌ها، در این برهه از زمان، شاهد جهشی تاریخی در صنعت حمل‌ونقل ایران و نقش‌آفرینی آن در جهان باشیم.
انتهای‌پیام/
