عباس سرشارزاده، موسس و مدیر عامل گروه حریر سمنان، از رقابت‌پذیری صنعت پارچه و حریر در سطح بین المللی سخن می‌گوید.
به گزارش پایگاه خبری دنیای سرمایه عباس سرشارزاده، موسس و مدیرعامل گروه حریر سمنان طی مصاحبه‌ای که با دنیای سرمایه انجام داده است به رقابت‌پذیری پارچه‌های حریر تولید شده در ایران با محصولات کشورهای اروپایی اشاره کرد.
وی در این گفت‌وگو اظهار داشت:
“باید به این نکته اشاره داشته باشم که معمولا به پارچه‌های سبک، حریر گفته می‌شود و در صنعت نساجی به پارچه‌های تمام پلی استر کرپ و نازک مربوط به لباس بانوان، حریر می‌گویند. پارچه‌های تولید در کشورمان به اغلب کشورهای اروپایی صادر می‌شود و این نشان می‌دهد که کیفیت محصولات ما برای مصرف‌کنندگان اروپایی قابل پذیرش است.
البته در اروپا هم درجه‌های مختلفی از کیفیت کالا عرضه می‌شود و تولیدات ما در حد متوسط رو به بالا است.”
با این وجود، همچنان واردات پارچه صورت می‌گیرد که خود مسئله‌ای عجیب است.
سرشارزاده در این خصوص گفت:
“ظرفیت تولید صنعت ما جوابگوی نیاز کشور نیست و هنوز کمبود عرضه داریم، به همین دلیل واردات صورت می‌گیرد.
در شرایط موجود سیاست‌گذاری‌های ما غلط است و همین موضوع موجب افزایش قیمت تمام‌شده کالاها شده که این مساله هم ناشی از حمایت‌گری صنعت ما از کل زنجیره است.
قاعدتا با این قیمت تمام شده بالا نمی‌توانیم به خودکفایی برسیم، زیرا کشوری هستیم که بیش از هزار کیلومتر مرز آبی داریم و جنوب ایران دریچه ورود کالا است.
در عین حال مساله قاچاق هم وجود دارد که مشکلات بسیاری را به وجود آورده است. همچنین سیاست‌گذاری‌های غلط بازرگانی کشور هم باعث می‌شود که یک‌سری سوبسیدهایی برای واردات پرداخت کنیم؛ یعنی وقتی ارز نیمایی در اختیار واردات قرار می‌گیرد و ۳۵ تا ۴۰ درصد تفاوت ارزی وجود دارد، طبیعی است که واردات از این سوء مدیریت استفاده می‌کند و کالا با ۴۰ درصد سوبسید وارد کشور می‌شود.
کارشناسی گمرک هم درست انجام نمی‌شود و طبیعتا ارزیابی گمرک هم غلط است و تعرفه‌ها هم به درستی پرداخت نمی‌شود.”
رشد صنعت نساجی پس از پیروزی انقلاب اسلامی
سرشارزاده در مورد رشد صنعت نساجی در ایران اظهار داشت:
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، صنعت نساجی اصلا رشد نداشت و با واحدهای بزرگی مواجه بودیم که سرمایه‌داران و مالکان آن کشور را ترک کرده بودند و نهایتا این صنایع در اختیار دولت قرار گرفتند و واحدهای صنعتی، دولتی شدند.
البته طی این مدت و به مرور زمان، واحدهای دولتی تعطیل و واحدهای خصوصی جایگزین آن‌ها شدند؛ یعنی عملا تبدیل واحدهای بزرگ صنعتی به واحدهای کوچک‌تر و خصوصی را شاهد بوده‌ایم؛ لذا زمانی که آمارهای تولیدات قبل از انقلاب و امروز را مقایسه کنیم، گویی که هیچ تغییری اتفاق نیفتاده است، چراکه تمام تلاش ما برای تغییر ساختار بوده تا تغییر رشد.
با این حال هم‌اکنون که بخش خصوصی کاملا شکل گرفته و بخش دولتی تقریبا از رده خارج شده، ممکن است از این پس رشد تولیدات نساجی را شاهد باشیم. در واقع امروزه، نساجی به یک صنعت قوی تبدیل شده که با وجود تمام مشکلات، سرپا ایستاده و طبیعتا رو به رشد خواهد بود.
