عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران گفت: یکی از مهمترین درخواست صنعت از این وزارتخانه، تسهیل شرایط واردات و تامین مواد اولیه برای صنعت آسانسور است. برای مثال، در شرایط فعلی وزارت صمت جلوی واردات آسانسورهای پکیج را به عنوان یک وسیله مهم برای انتقال تکنولوژی‌های روز به داخل گرفته و همین موضوع صنعت آسانسور را در به روز کردن فناوری با چالش روبه‌رو کرده است. با توجه به این امر، اگر نهادهای دولتی تمهیدات لازم را برای حل این مشکل نداشته باشند، شاهد افزایش ساخت آسانسورهای غیرمجاز بی‌کیفیت و ناکارا خواهیم بود.
ایرج نیازی در گفت‌وگوی اختصاصی با پایگاه خبری تحلیلی دنیای سرمایه‌گذاری آنلاین؛ با اشاره به اینکه هرچند سابقه فعالیت آسانسور به حدود ۸۰ سال گذشته بازمی‌گردد، اما از سال ۱۳۴۲ شاهد فعالیت آن در کشور هستیم، به‌طوری که اولین بار در شهرهایی مانند اصفهان و تهران و همچنین برج دوما، ساختمان‌هایی همچون پلاسکو و آلومینیوم آسانسورهایی نصب شده که راهبری آن با افراد خارجی بود، گفت: البته افرادی مانند آقایان رضوانی، احمد نیازی، یزدان، زهره وند، ایرج، صراف، پرویز متقی و… از اساتید شناخته‌شده این حوزه به شمار رفته و کمک‌های شایانی به این صنعت کرده‌اند. از آنجایی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، شرکت‌های خارجی از ایران رفته و بسیاری از صنایع به دولت محول شدند، در صنعت آسانسور نیز بی‌نظمی‌هایی ایجاد شد که با لطف و زحمات همکاران برطرف گردید، بر همین اساس از سال ۱۳۶۸ به بعد این صنعت رونق پیدا کرد و تعداد ۱۵ شرکت فعال آن به ۷۰ شرکت رسید. در حال حاضر نیز حدود یک‌هزار و ۳۰۰ شرکت به صورت رسمی و یک‌هزار و ۸۰۰ شرکت نیز به‌طور زیرپله‌ای در این صنعت فعالیت دارند.
وی افزود: برنامه ایجاد این سندیکا در سال ۱۳۶۴ توسط تعدادی از بزرگان صنعت آسانسور تدوین شد، اما پس از آن به دلیل نبود خلاهای قانونی متوقف شد و در سال ۱۳۷۷ راه‌اندازی گردید. از آنجایی که آسانسور یک وسیله نقلیه عمودی محسوب می‌شود، جزو لاینفک صنعت به حساب می‌آید و امکان ثبت آن به صورت یک اتحادیه صنفی معقول نبوده و نمی‌باشد، اعضای فعال آن زمان با اتاق بازرگانی صحبت کرده و مقدمه تشکیل سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران و خدمات وابسته را به‌طور جدی فراهم کردند. این سندیکا ابتدا در تهران متمرکز بود، اما بعد از آن در استان‌های آذربایجان شرقی، اصفهان، مازندران، زنجان، گرگان، گلستان، خراسان، خوزستان و به‌طور کل ۱۱ استان دایر گردید. پس از آن، سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران و خدمات وابسته به فعالیت خود ادامه داد و به صورت تشکل ملی تعریف گردید، به‌طوری که قرار شد، تمام استان‌ها سندیکای مستقل خود را داشته و در سندیکاهای ملی نیز نماینده‌ای داشته باشند.
نایب رییس سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران گفت: سندیکای آسانسور در چارچوب قوانین وزارت صمت و سازمان ملی استاندارد و با استناد به اساسنامه‌های تدوین‌شده زیر نظر اتاق بازرگانی صنعت، معدن و تجارت پایبند است و پیرو آن صنعت آسانسور نیز در سال‌های گذشته از تکنولوژی‌های به روزی استفاده کرده است، اما مساله‌ای که در این میان وجود دارد، توقف واردات آسانسورهای پکیج و شروع محدودیت‌های تحریم است که مانع از دسترسی شرکت‌های این حوزه به فناوری‌های نوین شده است. در دو دهه اخیر، تولیدکنندگان توانستند با واردات تابلو فرمان‌های مختلف، درب‌ها و قطعات مورد نیاز آن را مهندسی معکوس کنند، به‌طوری که هم‌اکنون در زمینه تامین تابلوی فرمان آسانسور، تولید شستی‌های احضار، درب و قطعات مکانیکال همچون پاراشوت، گاورنر و… و همچنین تامین بخش جزئی از نیروی محرکه برای توقف و سرعت‌های پایین اقداماتی انجام شده است. برای مثال، درب‌های کشویی یا کابین آسانسور سال‌هاست که در کشورمان تولید شده و بسیاری از قطعات دیگر نیز داخلی‌سازی شده است. همان‌طور که ذکر شد، بزرگ‌ترین مانع به روز شدن این صنعت، جلوگیری از وادارت آسانسورهای پکیج و جزیره‌ای عمل کردن صنعت آسانسور بوده است.
نیازی اضافه‌کرد: درگذشته حوادث صنعت آسانسور بعد از حوادث هوایی، دومین حوادث خسارت‌بار کشور را تشکیل می‌داد، به‌طوری که بر اساس آمارها ۹۳/۷ درصد خسارات مربوط به صنعت آسانسور به ویژه بخش بدنه آسانسور بود که سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران و خدمات وابسته با انجام اقداماتی مانند برگزاری سه دور سمینارهای مختلف ایمنی، ارائه آموزش‌های کافی برای نصب آسانسور و استفاده از آن و فرهنگ‌سازی برای شناخت بیشتر صنعت آسانسور، میزان آن را به ۳/۵ درصد کاهش داد، بدین مفهوم که این سندیکا موفق شد، ۹۰ درصد خسارات را به خوبی مدیریت کند.
رییس کارگروه حل اختلاف صنعت آسانسور تاکیدکرد: آسانسور در گذشته کالایی لوکس به شمار می‌رفته و در کارخانه‌ها، بیمارستان‌ها و ساختمان‌های بزرگ نصب می‌شد، از این‌رو در آن زمان استاندارد خاصی برای آن وجود نداشت. با توجه به این موضوع، سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران و خدمات وابسته یک کارگروه تشکیل داده تا آسانسورها را به‌گونه‌ای طراحی کند تا بر اساس چارچوب و دستورالعمل مشخصی به بازار عرضه شده و مدام به روزرسانی شوند، به همین دلیل بسیاری از ساختمان‌های دولتی، بیمارستان‌ها و مکان‌های تجاری پر رفت‌وآمد، ملزم به رعایت استانداردهای ملی و انجام بازرسی ادواری در نصب آسانسور هستند.متاسفانه تحریم و مشکلات اقتصادی که آغاز آن به سال ۱۳۹۷ بازمی‌گردد، موجب کاهش ۷۰ درصدی ساخت آسانسور شده و پس از آن بی‌توجهی سیاست‌مداران در موضوع ممنوعیت ورود قطعات، خسارت زیادی به این صنعت و خریداران آن وارد کرد. باید دانست که در حال حاضر آسانسور کالایی لوکس به شمار نمی‌رود و برای تولید و عرضه آن، ضمن رفع موانع باید فرآیندهای تولید آسانسور بر اساس قوانین مشخص و استانداردها را اجرایی کرد.
وی گفت: متاسفانه به دلیل رانتی که دولت برای برخی از تولیدکنندگان ایجاد کرده، قیمت آسانسور بالا رفته و با صف‌های طولانی خرید آن مواجه هستیم، در حالی که قرار بود، قیمت این محصول کاهش یابد. امروزه صنعت آسانسور به دلیل اطلاع‌رسانی‌های نادرست و مانع‌تراشی‌های دولت‌مردان، با چالش بزرگی روبه‌رو است و تا این مشکل حل نشود، این صنعت در مسیر رشد روزافزون قرار نمی‌گیرد. البته سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران و خدمات وابسته زحمات زیادی برای حل مشکلات شرکت‌های طراحی و مونتاژ که مجری آسانسورها می‌باشند، انجام داده و در صدد بوده تا با مدیریت بهینه این صنعت و فرهنگ‌سازی درست، بار مشکلات آن را سبک‌تر کند. در حال حاضر با وجود آنکه بسیاری از تولیدکنندگان توان بهره‌مندی از تولید و صدور خدمات فنی و مهندسی را دارند، اما برخی از آنان سواد استفاده از تکنولوژی ساخت آسانسور را کسب نکرده‌اند.
نیازی مطرح‌کرد: در زمان اجرای طرح مسکن مهر، شرکت‌های طراحی و مونتاژ در این صنعت حدود ۷۵ هزار آسانسور بر اساس استانداردهای روز با تامین قطعات داخلی و خارجی تولید کردند که همین امر کشورمان را در شمار سومین تامین‌کنندگان آسانسور در دنیا قرار می‌داد. در آن سال‌ها تولید یک‌سال کشور ما با تولید یک‌سال کل قاره اروپا برابری می‌کرد. در حال حاضر نیز این صنعت به‌طور سالانه حدود ۲۸ هزار دستگاه آسانسور اجرا کرده و رتبه آن بعد از کشورهای آمریکا، چین و هندوستان قرار دارد. البته همان‌طور که ذکر شد، صنعت آسانسور بخشی از قطعات اصلی آسانسور را تولید کرده، اما کماکان برای تولید الباقی تجهیزات اصلی از جمله موتورهای گیربکس با ظرفیت و کیلووات بالا و موتورهای گیرلس، مطابق تکنولوژی روز دنیا و اجزای آسانسور تا رسیدن به خودکفایی، واردات امری الزامی است.متاسفانه در حال حاضر برخی از قطعات در بازار به نام کالای خارجی عرضه می‌شود، در حالی که قیمت آن چندین برابر کمتر از قیمت خارجی است و نشان از تقبلی بودن آن دارد، بر همین اساس باید با دقت بیشتری به خرید این قطعات پرداخت. لازم به یادآوری است، نقش اتاق اصناف و اتحادیه‌های تخصصی به جای دخالت در امور صنعت، کنترل فروشگاه‌ها و نظارت بر فروش کالاهای غیر استاندارد است. صنعت آسانسور به واردات قطعات ارزبری نیاز داشته و در صورت رفع تحریم و حمایت دولت توسعه پیدا می‌کند. به اعتقاد بنده، دولت باید دستورالعمل‌ها و تفکیک صنعت و صنف و چگونگی شرایط تولید آسانسور را رصد کرده و در رابطه با آسانسور ساختمان‌های بلندمرتبه یا به عبارتی آسانسورهای پرسرعت، به رعایت استانداردها توجه لازم را داشته باشد.
نایب رییس سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران اضافه‌کرد: ظرفیت زیادی برای سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت آسانسور وجود دارد، اما متاسفانه در این راستا اقدامی از سوی مسئولان صورت نمی‌گیرد. برخی از تولیدکنندگان نیز برای رقابت در بازار ناگزیر از کاهش کیفیت محصولات خود هستند، در حالی که کشور ما جزو پیشروهای مهم این صنعت به شمار می‌رود. متاسفانه سیاست‌های دولت، حصاری دور فعالیت‌های این صنعت و سندیکای صنایع آسانسور و پله برقی ایران و خدمات وابسته کشیده که با مرور زمان دایره اقدامات آن را محدودتر می‌سازد. صنعت آسانسور و سندیکای مرتبط با آن نخبه‌های زیادی دارد و از نظر تئوری و آکادمی نیز بسیار توسعه پیدا کرده، به همین دلیل باید سیاست‌هایی تدوین کرد و از ظرفیت آنان بهره گرفت.امروزه تکنولوژی در حال رشد بوده و صنعت آسانسور نیز برای پیشرفت و توسعه به آن نیاز دارد، درست مثل بسیاری دیگر از محصولات که از ابتدای تولید تاکنون به واسطه تکنولوژی، تغییرات رو به رشدی را تجربه کرده‌اند. قطعه تابلوفرمان به عنوان مغز صنعت آسانسور، توسط نخبه‌های کشور طراحی و به روزرسانی شده است. استفاده از فناوری و نوآوری‌های جدید، لازمه رشد این صنعت است، بر همین اساس باید زمینه ایجاد آن به اضافه هوش مصنوعی را فراهم کرد، چراکه هوش مصنوعی به مانند یک انسان متفکر قادر به شناسایی ضعف‌ها و اطلاع‌رسانی آن خواهد بود. جای بسی امیدواری دارد که هم‌اکنون این هوش مصنوعی توسط یک دانشمند از شهر مشهد برنامه‌ریزی شده است.
انتهای‌پیام/
