هفدهم ماه می برابر با بیست و هفتم اردیبهشت‌ماه به عنوان روز جهانی روابط عمومی و ارتباطات، نامگذاری شده است؛ روزی که یادآور جایگاه و نقش ویژه روابط عمومی در سازمان هاست. استادان و بزرگان این عرصه برای تاکید بر نقش و جایگاه روابط عمومی، از آن به عنوان آینه تمام نمای یک سازمان و به مثابه مدیریت ارتباطات یک سازمان یاد می کنند.
در واقع جایگاه روابط عمومی از چنان اهمیتی برخوردار است که هدف اصلی آن، بهبود تعاملات بین سازمان و جامعه عنوان شده است.
در دنیای امروز، روابط عمومی به مثابه یک هنر و علم اجتماعی است که درون و بیرون سازمان را به هم پیوند می دهد. روابط عمومی، آینه زیبایی هاست و مانند یک اتاق شیشه ای است که از هر طرف آن، همه چیز زیبا دیده می شود. در واقع روابط عمومی را می توان حافظ منافع یک سازمان و مردمی دانست که با آن سر و کار دارند.
صاحب نظران معتقدند اگر نقش روابط عمومی را در ایجاد یا تقویت فرهنگ توسعه، بومی کردن سرمشق های توسعه، کشف و معرفی ظرفیت های جامعه، بازآفرینی فرهنگی، حفظ تعلق و پیوستگی بدانیم، بنابراین این نهاد باید بتواند از هر نوع گسستگی و ناپیوستگی جلوگیری کند و یا حداقل کاهش دهنده فاصله میان جامعه و سازمان ها و دستگاه های اجرایی باشد.
هدایت افکار عمومی، یکی دیگر از وظایفی است که برای روابط عمومی برشمرده می شود. برای اینکه این مهم محقق شود، روابط عمومی یک سازمان باید نظرات و افکار مختلف را به شکل موثری هدایت کند و سپس با استفاده از ابزارهای مختلف، این نظرات را به رسانه ها و عموم جامعه، انتقال دهد.
اما نکته دیگری که استادان و پیشکسوتان عرصه روابط عمومی بر آن تاکید می کنند، تصمیم سازی در سازمان هاست؛ به این معنا که روابط عمومی باید در فرآیند تصمیم گیری مدیریت، حضور داشته باشد؛ زیرا نسبت به انتظارات و نیازها آگاهی دارد و این موارد را به مدیریت ارایه می دهد و به این ترتیب، در تصمیم سازی مشارکت می کند؛ موضوعی که متاسفانه در کشور ما تا حدود زیادی مغفول مانده است.
در اغلب کشورهای دنیا، مدیران سازمان ها و نهادها، شناخت و درک صحیحی از جایگاه و نقش روابط عمومی دارند و از همین رو روابط عمومی هم نقش حقیقی و تاثیرگذار خود را ایفا می کند. اما در کشور ما به رغم گذشت سال ها از حضور روابط عمومی در سازمان ها و نهادها و با وجود تمام تلاش های صورت گرفته، اغلب مدیران شناخت لازم را از جایگاه و نقش روابط عمومی ندارند.
متاسفانه این موضوع در بین مدیران دولتی نمود بیشتری نسبت به مدیران بخش خصوصی دارد. تمام اینها موجب شده که در اغلب سازمان ها، روابط عمومی ها تا حدود زیادی به حاشیه رانده شده و در متن حضور فعالی نداشته باشند و لذا از نقش واقعی خود دور شوند.
نگته دیگری که همزمان با روز ارتباطات و روابط عمومی باید به آن توجه داشت، ضرورت تحول دیجیتال در این نهاد است. در دنیای امروز همگام با تحولات شتابان دیجیتالی در تمام ابعاد و زمینه ها، روابط عمومی ها هم به عنوان عنصری موثر در سازمان ها، گام های بزرگی را در این راستا برداشته اند.
واقعیت این است که روابط عمومی دیجیتال هیچ تضادی با مفاهیم اصلی روابط عمومی ندارد. در حقیقت روابط عمومی دیجیتال را می توان به معنای به کارگیری ابزارهای دیجیتال و آنلاین در راستای تحقق برنامه‌ها و اهداف روابط عمومی دانست.
هر چند که برخی صاحبنظران معایبی را متوجه روابط عمومی دیجیتال می کنند اما مزایای آن به اندازه ای است که می توان این معایب را نادیده گرفت یا به مرور زمان راه حلی برای آن ها یافت. تعامل کارآمدتر، برندسازی، سئو، مدیریت بحران سریع‌تر و قابل اندازه‌گیری بودن از جمله مزایایی است که برای روابط عمومی دیجیتال برشمرده می شود.
با توجه به تمام اینها به نظر می رسد که ما هم در کشورمان باید به ضرورت های دیجیتالی شدن روابط عمومی توجه بیشتری کنیم و گام های صحیح و سریعی را به سمت تحقق این شکل از روابط عمومی برداریم.
عرفان فغانی، روزنامه‌نگار
