به گزارش پایگاه خبری دنیای سرمایهگذاری آنلاین، دولت سیزدهم با شعار تغییر در اقتصاد، باز کردن سفرههای مردم و کارهای بر زمین مانده دولتهای پیشین اعتماد مردم را جلب کرد و تشکیل دولت داد. در این مسیر پر تلاطم در بخش اقتصاد معیشتی موفق به برنامهریزی مناسبی نشده است، تا آنجائیکه رهبر فرزانه انقلاب اسلامی هم بارها توجه به اقتصاد و معیشت مردم، مهار تورم و رشد تولید را یادآور و متذکر شده است .
برنامههای اقتصادی دولت سیزدهم با همه شعارهای رنگی اقتصاد دانان راه به جایی نبرد و منحنی نموداری اقتصاد خانواده ها همچنان انحرافی بسیار دارد. مهمترین انحراف آن کوچک شدن ۳/۲ درصدی سفرههای حقوق بگیران و بازنشستگان میباشد.
در سال ۱۳۹۹ نرخ تورم ۴۹ درصد و افزایش حقوق کارکنان و بازنشستگان ۱۵ درصد، در سال ۱۴۰۰ نرخ تورم ۴۰ درصد و افزایش حقوق ۲۰ درصدی و در سال ۱۴۰۱نرخ تورم ۳۹ درصد و افزایش حقوق ۱۰ درصدی و همچنان در سال ۱۴۰۲، آیا برنامه ریزان اقتصادی فکر کردند تا به کی کارکنان و بازنشستگان فاصله نرخ تورم و دریافتیها را بگذراند؟
آیا این فرآیند فاصله نرخ تورم و دریافتی موجب کوچک شدن سفره خانوارها نمیشود؟
آیا این فاصله موجب افزایش آسیبهای اجتماعی در خانوادهها چون عدم رغبت جوانان به ازدواج و فرزند آوری که مهمترین برنامه جوان سازی و…نمیشود؟
آیا عدم موفقیت دولت سیزدهم در مهار تورم موجب گران شدن زندگی اقشار آسیبپذیر جامعه و فاصله بسیار با استانداردهای بینالمللی چون مصرف گوشت و پروتئین و لبنیات و… شده است؟
و این فاصله آنقدر زیاد شد که تهیه گوشت، مرغ، ماهی و برنج آرزوی خانوادهها شده است.
در سال ۱۴۰۲ برنامهریزان باز زور بازوی دولت را نشان همین اقشار آسیب پذیر جامعه کارکنان و بازنشستگان کردند و با افزایش مالیات بنای بر تحمیل فشار بیش از این را دارند.
ظاهرا برنامه اقتصادی دولت روغن کشی از مردم کشور است .
رییس جمهور محترم، وزرای اقتصادی و رفاه اجتماعی و دهها دستگاه متولی بر اقتصاد خانوادهها که کارشان شده فقط فشار بر خانوادههای آسیبپذیر و عدالت اجتماعی را با برنامهریزیهای اقتصادی فاصلهدار و جامعه را طبقاتی کردند و آنرا عامل زنده ماندن سیاسی دولت میدانند.
لطفا روزهایی هم خود را جای مردم و اقشار آسیب پذیر جامعه قرار دهید و ببینید شرم پدر برای فرزندان جهت تهیه حداقلیهای زندگی چون خوراک، پوشاک و .. یعنی چی؟
آن وقت دنبال علتها عدم رغبت جوانان به تشکیل زندگی و فرزندآوری باشید؟
آنجا که بانکها خط و سیاست دولت را نمیپذیرند و میدان دار اقتصاد کشور برای برداشت از جیب مردم هستند و سودهای بانکی بالای ۲۰ درصد، ضمانتها و دهها بهانه دیگر برای وام ندادن را در مقابل شعارهای بی عمل دولتمندان هم باشید،شاید روزی و روزگاری شماها به شکل همین اقشار آسیب پذیر در آیید که البته محال است.
یادداشتی از عبدالرسول جوادی بالاجاده فعال رسانهای
